Wim heeft passie voor zijn vak

Investeren in mensen loont, is de filosofie van dakdekkersbedrijf Dakaccent in Oisterwijk, partner van WonenBreburg bij dakrenovaties en –onderhoud. Als één van de eerste binnen de branche heeft het bedrijf het MVO-certificaat behaald. “Een bijdrage leveren aan de maatschappij past bij ons”, legt personeelsadviseur Rebecca van Trier uit. “Wij zoeken naar manieren om het beste uit mensen te halen. Dat loont.”

Wim van Hamont (63) is daar het bewijs van. De loonadministrateur zat na een carrière van veertig jaar zo’n anderhalf jaar in de WW. “Geen pretje, maar het bracht mij wel rust. De laatste tien jaar werkte ik bij een groot salarisadministratiebedrijf waar de werkdruk – door veel verloop – te hoog was. Blijven was geen optie.”

Bevlogen loonadministrateur
Vijfhonderd sollicitatiebrieven later heeft Wim echter geen zicht op een nieuwe baan. De uren zijn een struikelblok – Wim wil fulltime werken, maar het aanbod is grotendeels parttime – en ook zijn leeftijd en salariswens gooien roet in het eten. Omscholen? Wim moet er niet aan denken. Hij heeft passie voor zijn vak. Iets dat bij Dakaccent niet onopgemerkt is gebleven. Personeelsadviseur Rebecca legt uit: “Wij hebben onze salarisadministratie lang uitbesteed aan het bedrijf waar Wim werkte. Hij was bij lastige vragen mijn contactpersoon. Toen Wim weg was, liep de boel aardig in het honderd. Ook een andere partij bracht ons niet de gewenste ondersteuning. Het toeval wil dat ik ondertussen zijn vrouw Jolanda heb aangenomen als interieurverzorgster en zo ontdekte ik dat Wim beschikbaar was.”


V.l.n.r. Rebecca, Wim en Jolanda

Na wat wikken en wegen gaat ook de directie overstag met Rebecca’s plan om Wim in het kader van Social Return in huis te halen, vertelt ze: “Dat had twee voordelen. Aan de ene kant bieden we Wim weer een toekomst, en aan de andere kant heeft hij hier de administratie weer op rolletjes gekregen.” Wim is ondertussen in z’n element bij Dakaccent. “Er wordt naar mijn ideeën geluisterd, ik mag me met van alles ‘bemoeien’ en draag zo bij aan de groei van het bedrijf. Kortom, ik voel me gewaardeerd.”

Oogje op de boekhouder
Dat zijn vrouw Jolanda ook binnen het bedrijf werkt, is met duidelijke afspraken geen enkel probleem. “Collega’s grappen wel eens; ‘volgens mij heb jij een oogje op de boekhouder’”, lacht Jolanda. Ze heeft artrose en kwam op straat te staan door de sluiting van het restaurant waar ze zeventien jaar heeft schoongemaakt. “Ik wilde graag aan de slag. Onder de mensen zijn, het huis uit. Dat ik artrose heb, is bij Dakaccent nooit een probleem geweest. Ik heb m’n eigen emmer met wringer, de materialen staan op grijphoogte en op beide verdiepingen staat een stofzuiger zodat ik daar niet mee hoef te sjouwen.”

Rebecca besluit: “Mensen zoals Jolanda en Wim zijn de beste medewerkers die een bedrijf zich kan wensen. Zij wíllen werken, hebben plezier in hun vak. Achterstand tot de arbeidsmarkt is bij ons – in welke hoedanigheid ook – daarom geen issue.”